Lockdowns zorgden voor een daling van 96% van het aantal toeristen in de nationale parken.
Bijvoorbeeld in Oeganda genereren nationale parken doorgaans 88% van hun inkomsten uit de toegangsprijzen van de toeristen.
En ook de particuliere natuurindustrie bleef niet gespaard.
Het gebrek aan economische vangnetten wordt het meest gevoeld door mensen die in de informele toeristeneconomie van Afrika werken (zoals dragers in de Oegandese gorilla-trekindustrie), die de neiging hebben om slechts een paar Amerikaanse dollars per dag te verdienen.
Een sprankeltje hoop.
In juni, juli en augustus was de bezettingsgraad aanzienlijk hoger in hotels van Oost-Afrika.
Bovendien verwachtte een recent samengesteld panel van deskundigen van de Wereldorganisatie voor Toerisme van de Verenigde Naties dat het reisniveau naar Afrika tegen 2023 of 2024 weer op het niveau van vóór de pandemie zal zijn. Maar nieuwe financiering voor als het weer fout gaat voor natuurbehoud, zoals rechtstreekse betalingen voor natuurbehoud is een mogelijke strategie, die men de komende jaren zal moeten proberen uitwerken.
Ten slotte zijn er innovatieve manieren om natuurbehoud en de gemeenschappen die natuurbehoud ondersteunen te financieren.
De Wereldbank heeft bijvoorbeeld $ 45 miljoen toegezegd voor een natuurobligatie voor de bedreigde zwarte neushoorn.
Mkomazi in Tanzania.
Mkomazi Rhino Sanctuary is een internationaal project en is meerdere keren al in de media geweest met het fokken van de neushoorn.
Het Mkomazi Nationaal Park is nog niet echt bekend, want we praten altijd over de Serengeti of de Ngorongoro Crater.
Binnenkort bezoeken wij van JADORE SAFARIS, deze site eens zelf om eens in het echt te zien hoe goed (of slecht) het daar nu met deze neushoornpopulatie gaat.
Vaccinongelijkheid.
Het is meer dan 20 maanden geleden dat de Wereldgezondheidsorganisatie Covid-19 aankondigde als een wereldwijde noodsituatie en pandemie voor de gezondheid. Momenteel lijden Afrikaanse landen onder de hoogste percentages vaccinongelijkheid waar ook ter wereld. Het aanpakken van deze ongelijkheid is niet alleen een wereldwijde ethische kwestie, maar zal ook zorgen voor een versoepeling van reisbeperkingen in verband met de verspreiding van SARS en COVID. Zonder dat blijft de wereldwijde kudde-immuniteit buiten bereik en dat geldt ook voor het herstel van het toerisme dat Afrika zo hard nodig heeft.
In Tanzania blijft men niet bij de pakken zitten.
Spelers van Tanzania Tourism hebben miljoenen in een uitgebreid anti-stroperijprogramma gepompt dat is ontworpen om het onschatbare natuurerfgoed van Afrikaanse dieren in het Serengeti National Park te beschermen. Het ontstrikkingsprogramma, dat medio april 2017 van start ging, is erin geslaagd om in totaal bijna 60.000 strikken te verwijderen, waardoor tot nu toe bijna 1000 wilde dieren zijn gered.
Een dramatische toename van stroperij in zowel gecontroleerde als open gebieden, waar Tanzania de afgelopen jaren mee te kampen heeft gehad, zij het met onvoldoende middelen en technologieën word zo beetje bij beetje de kop ingedrukt.
Ook in Kenia goed werk.
Deze trend wordt ook weerspiegeld in buurland Kenia met ongeveer 36.000 olifanten, volgens het Kenya Wildlife Census Report een stijging van 12 procent in vergelijking met 2014. Wat betekend dat de acties tegen de stroperij hier wel degelijk nut hebben.
Toerisme gaat over reizen en bewegen en mensen die elkaar ontmoeten en met elkaar omgaan. Met de pandemie was dat niet mogelijk. Alleen als alle iedereen en alle partijen weer samen kunnen komen, samen reizen en samen kunnen genieten is het ook de natuur in Afrika die hier van de vruchten zal dragen ...
Reactie plaatsen
Reacties